อีกหนึ่งความน่าปวดหัวช่วงเช้าที่พ่อแม่หลายคนคงเจอ คือลูกไม่ยอมใส่ชุดนักเรียน
งอแง ร้องเปลี่ยนใส่ตัวโน้นตัวนี้ตามชอบ ปัญหาคือ
โรงเรียนบ้านเราส่วนใหญ่จะมีชุดฟอร์ม ถึงโรงเรียนจะไม่มีข้อห้ามว่า
ถ้าไม่ใส่ชุดนักเรียนไม่สามารถเข้าเรียนได้ แต่ก็เพื่อให้เป็นไปตามระเบียบที่โรงเรียนตั้งไว้
และเป็นมาตรฐานเดียวกันกับเด็กคนอื่น ๆ ในชั้นเรียน ก็ต้องหาวิธีหลอกล่อเพื่อให้ลูกยอมแต่งตัว
เล่านิทานไป จับแต่งไป
พ่อแม่บางคนใช้วิธีเล่านิทานหรือร้องเพลง หรือชวนลูกคุยโน่นนี่นั่นไปด้วยขณะจับแต่ง หรือบางทีก็เปิดโทรทัศน์ รายการที่ลูกชอบ เพื่อเบี่ยงความสนใจของเด็ก จะได้ไม่ดิ้นงอแงเวลาจับแต่งตัว แต่วิธีหลังจะมีผลเสียคือ ลูกจะติดโทรทัศน์ ไม่ยอมละสายตาเผลอ ๆ ไม่ยอมไปเรียน แย่ไปอีก ดังนั้นถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงไปก่อน มาใช้วิธีแรก เล่านิทาน ร้องเพลงให้ลูกฟัง ชวนคุย ใช้เสียงเร้าใจกระตุ้น พลางทำมือประกอบ ให้ลูกได้ตอบคำถาม คิดตามไปด้วยก็ได้ แป๊บเดียวก็แต่งตัวเสร็จ ไว้ค่อยกลับมาเล่าต่อหลังกลับบ้าน
ดูตุ๊กตาสิ
วิธีนี้ใช้ได้ดีเป็นพิเศษกับเด็กผู้หญิง ลองให้ลูกเล่นตุ๊กตาแบบเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ ให้เค้าเรียนรู้การแต่งตัวตุ๊กตาแบบต่าง ๆ ตามชอบ เพื่อฝึกจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ อีกทั้งยังบ่มเพาะความรู้เรื่องการแต่งตัวอย่างถูกต้อง เช่น ติดกระดุม สวมรองเท้า สวมเข็มขัด ด้วยตัวเอง ถ้าเค้าทำดีก็ชม แต่ก็ทำได้ไม่ดี พ่อแม่ก็ต้องพร้อมที่จะช่วยเหลือและช่วยแนะนำ
ให้ลูกเลือกเสื้อผ้าเอง
พ่อแม่สมัยใหม่ชอบจับลูกแต่งตัว ชุดไหนน่ารักเห็นไม่ได้ เป็นต้องซื้อมาให้ลูกใส่ (ถ่ายลงเฟซหรืออินสตราแกรม) ที่จริง วัยนี้เค้าควรได้เลือกชุดเอง จัดเก็บชุดของเขาเอง ลองถามเขาว่าถ้าออกไปนอกบ้าน อยากใส่เสื้อตัวไหน กางเกงตัวไหน เพราะอะไร เค้าจะรู้สึกสนุกและชอบแต่งตัว
ยังไงก็ไม่ยอมใส่
กรณีนี้ถ้าเห็นว่าใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว รถนักเรียนมารับแล้ว ไม่ต้องฝืนแล้ว ให้เขาใส่ชุดตัวโปรดไปก่อน เมื่อเค้าไปถึงโรงเรียน เห็นตัวเองสวมแตกต่างจากเพื่อน รีบมาเปลี่ยนอย่างเร็วไว ไม่ต้องบังคับว่าต้องใส่ให้ได้ เพียงแต่หาสาเหตุก็พอ ทำไมลูกถึงไม่ยอมใส่ชุดนักเรียน จะได้รู้ปัญหาและช่วยลูกได้
ทำใจ...รับมือลูกวัยซน
วัยเด็กของผู้เขียน พ่อแม่มักซักชุดนักเรียนให้ด้วยการลงครามนำร่อง เพราะซนเป็นลิงทุกวัน แค่ขยี้ไม่พอ เด็กยุคนี้ก็พอ ๆ กันเล่นซนสนุกตามธรรมชาติ ดังนั้นต้องทำใจ ลูกวัยนี้ยังไงชุดนักเรียน-เสื้อผ้าก็ต้องมอมแมมกลับบ้านเป็นธรรมดา
เล่านิทานไป จับแต่งไป
พ่อแม่บางคนใช้วิธีเล่านิทานหรือร้องเพลง หรือชวนลูกคุยโน่นนี่นั่นไปด้วยขณะจับแต่ง หรือบางทีก็เปิดโทรทัศน์ รายการที่ลูกชอบ เพื่อเบี่ยงความสนใจของเด็ก จะได้ไม่ดิ้นงอแงเวลาจับแต่งตัว แต่วิธีหลังจะมีผลเสียคือ ลูกจะติดโทรทัศน์ ไม่ยอมละสายตาเผลอ ๆ ไม่ยอมไปเรียน แย่ไปอีก ดังนั้นถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงไปก่อน มาใช้วิธีแรก เล่านิทาน ร้องเพลงให้ลูกฟัง ชวนคุย ใช้เสียงเร้าใจกระตุ้น พลางทำมือประกอบ ให้ลูกได้ตอบคำถาม คิดตามไปด้วยก็ได้ แป๊บเดียวก็แต่งตัวเสร็จ ไว้ค่อยกลับมาเล่าต่อหลังกลับบ้าน
ดูตุ๊กตาสิ
วิธีนี้ใช้ได้ดีเป็นพิเศษกับเด็กผู้หญิง ลองให้ลูกเล่นตุ๊กตาแบบเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ ให้เค้าเรียนรู้การแต่งตัวตุ๊กตาแบบต่าง ๆ ตามชอบ เพื่อฝึกจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ อีกทั้งยังบ่มเพาะความรู้เรื่องการแต่งตัวอย่างถูกต้อง เช่น ติดกระดุม สวมรองเท้า สวมเข็มขัด ด้วยตัวเอง ถ้าเค้าทำดีก็ชม แต่ก็ทำได้ไม่ดี พ่อแม่ก็ต้องพร้อมที่จะช่วยเหลือและช่วยแนะนำ
ให้ลูกเลือกเสื้อผ้าเอง
พ่อแม่สมัยใหม่ชอบจับลูกแต่งตัว ชุดไหนน่ารักเห็นไม่ได้ เป็นต้องซื้อมาให้ลูกใส่ (ถ่ายลงเฟซหรืออินสตราแกรม) ที่จริง วัยนี้เค้าควรได้เลือกชุดเอง จัดเก็บชุดของเขาเอง ลองถามเขาว่าถ้าออกไปนอกบ้าน อยากใส่เสื้อตัวไหน กางเกงตัวไหน เพราะอะไร เค้าจะรู้สึกสนุกและชอบแต่งตัว
ยังไงก็ไม่ยอมใส่
กรณีนี้ถ้าเห็นว่าใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว รถนักเรียนมารับแล้ว ไม่ต้องฝืนแล้ว ให้เขาใส่ชุดตัวโปรดไปก่อน เมื่อเค้าไปถึงโรงเรียน เห็นตัวเองสวมแตกต่างจากเพื่อน รีบมาเปลี่ยนอย่างเร็วไว ไม่ต้องบังคับว่าต้องใส่ให้ได้ เพียงแต่หาสาเหตุก็พอ ทำไมลูกถึงไม่ยอมใส่ชุดนักเรียน จะได้รู้ปัญหาและช่วยลูกได้
ทำใจ...รับมือลูกวัยซน
วัยเด็กของผู้เขียน พ่อแม่มักซักชุดนักเรียนให้ด้วยการลงครามนำร่อง เพราะซนเป็นลิงทุกวัน แค่ขยี้ไม่พอ เด็กยุคนี้ก็พอ ๆ กันเล่นซนสนุกตามธรรมชาติ ดังนั้นต้องทำใจ ลูกวัยนี้ยังไงชุดนักเรียน-เสื้อผ้าก็ต้องมอมแมมกลับบ้านเป็นธรรมดา
ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
No comments:
Post a Comment