เด็กติดเกม

ปัญหาและความสำคัญ

เด็กติดเกมกำลังเป็นปัญหาสำคัญในระดับโลก แม้จะยังไม่มีเกณฑ์มาตรฐานในการวัดว่าใครติดเกม แต่ทุกคนก็เห็นตรงกันว่าเป็นปัญหาใหญ่ปัญหาหนึ่งของเด็ก

การติดเกมเป็นการติดเชิงพฤติกรรม

การติดของคนเรานั้น มีอยู่ สองแบบ คือ การติดสารเสพติด ซึ่งเป็นการติดทางเคมี ส่วนการติดเกมเป็นการติดที่ไม่มีการนำสารเคมีเข้าสู่ร่างกาย แต่ก็ติดได้เหมือนกัน

นักวิชาการได้นำการติดทั้งสองลักษณะมาเทียบเคียงกัน จนได้แนวคิดว่า การติดเกมน่าจะดูจากความต้องการเล่นอย่างมากจนควบคุมตัวเองไม่ได้ แม้จะรู้ผลดีผลเสียก็ตาม แต่ทั้งนี้แนวคิดนี้ก็ยังอยู่ระหว่างการตรวจสอบของผู้เชี่ยวชาญและนักวิจัยอยู่ว่า จุดตัดที่เหมาะสมระหว่าง "ติด" กับ "ชอบมาก" ควรเป็นอย่างไร

ข้อแนะนำในการป้องกันการติดเกม

ข้อแนะนำนี้เป็นเพียงข้อคิดเห็นที่ประยุกต์ความรู้ในการปรับพฤติกรรมมาใช้ ยังไม่ได้เป็นแนวทางที่รับรองผลได้

การลดเงื่อนไขในการเข้าถึงเกม หรือ เครื่องคอมพิวเตอร์

1.  ไม่ควรให้เด็กมีคอมพิวเตอร์ส่วนตัว เพราะจะทำให้ควบคุมได้ยาก และคอมพิวเตอร์ที่ใช้เป็นส่วนกลางควรวางในที่เปิดเผย ไม่อับสายตา เพื่อให้เราควบคุมกำกับได้

2.  ไม่ควรพาลูกไปฝากไว้ที่ร้านเกม เวลาพ่อแม่ไม่อยู่บ้าน

3.  หากิจกรรมอื่น เป็นงานอดิเรก หรือกิจกรรมครอบครัว เพื่อลดเวลาในการเข้าหาเกม

ทำให้การเล่นเกม และเครื่องคอมพิวเตอร์เป็นเรื่องธรรมดาๆ

1.  พ่อแม่ควรหาความรู้คอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ต และใช้เครื่องร่วมกัน เพื่อให้ทราบได้ว่า ลูกๆ เล่นเกมอะไร และให้คำแนะนำได้เหมาะสม

2.  ไม่ควรกดดัน จนเด็กต้องหลบๆ ซ่อนๆ เพราะเมื่อเด็กรู้จักหลบแล้ว อาจจะมีอันตรายกว่าการที่เด็กเล่นอย่างเปิดเผย

การเตรียมการตั้งแต่เล็ก

ฝึกเด็กให้รู้จักการบังคับ ควบคุมตนเองตั้งแต่ขวบกว่าสองขวบ โดยเริ่มจากกิจวัตรประจำวัน เช่น ขับถ่ายเป็นที่เป็นทาง ทำเป็นประจำสม่ำเสมอ ปรับกิจกรรมไปตามวัย เช่น โตขึ้นก็เป็นเรื่อง การกินข้าว อาบน้ำ เมื่อเด็กรู้จักคุมตนเองตามเราบอกแล้ว ลองปล่อยให้เด็กทำเอง ถ้าทำได้แสดงว่าดี น่าจะคุมตัวเองได้

เพิ่มบทเรียนสำคัญ คือ การรู้จักทำหรือเลิก กิจกรรมใดๆ ตามเวลาที่กำหนด เช่น ดูการ์ตูนถึงกี่โมง เล่นถึงกี่โมง อาบน้ำตอนกี่โมง ไม่ต้องเคร่งครัดนักแต่ให้เด็กคุ้นเคย กับการกำกับเวลาของตัวเอง เมื่อกำกับได้ที่แล้วลองปล่อย ถ้าเด็กทำได้เองแสดงว่า เคยชินแล้ว น่าจะปลอดภัย

เมื่อเริ่มทำงานกับคอมพิวเตอร์ ใช้ความสามารถสองอย่างผสมกัน คือ การคุมตัวเอง กับการกำกับเวลาตัวเอง โดยระยะแรก พ่อแม่ต้องช่วยก่อน พอไม่ต้านมากค่อยลองปล่อยให้คุมตัวเอง แต่อย่าปล่อยจนไม่กำกับเลย ยังคงต้องกำกับอยู่ห่างๆ ตลอดเวลา