ดร.แอนนา ไพรซ์ จากมหาวิทยาลัยเมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลีย
แบ่งกลุ่มบันทึกข้อมูลเด็กๆ ตั้งแต่ 7 เดือน ถึง 6 ขวบ เพื่อศึกษา ปฏิกิริยาของเด็กในช่วงร้องไห้
พ่อแม่กลุ่มที่ 1 ให้เรียนรู้เทคนิคปล่อยลูกร้องไห้ ก่อนจะสอนให้ระงับอาการขี้แย และค่อยๆ หลับด้วยตัวเอง เริ่มจากรอให้ร้อง 2 นาที เพิ่มเป็น 5 นาที 10 นาที และเพิ่มไปเรื่อยๆ จนเด็กเข้าใจคอนเซ็ปต์ ขณะที่พ่อแม่กลุ่ม 2 กล่อมได้ทันทีที่ลูกร้องไห้
จากนั้นนำผลไปเปรียบเทียบกับแบบสอบ ถามทางพฤติกรรมเมื่อเด็กอายุครบ 6 ขวบ พบว่า การปล่อยให้เด็กร้องไห้สักพัก มีผลดีมากกว่าการโอ๋ในทันที เพราะเด็กเรียนรู้ที่จะสงบสติอารมณ์ ไม่ใช้การร้องไห้เป็นข้อต่อรองกับพ่อแม่ ที่สำคัญ ผู้ปกครอง โดยเฉพาะคุณแม่ มีภาวะเครียดหลังคลอดน้อยลงอย่าง เห็นได้ชัด แถมเทคนิคนี้ยังช่วยลดนิสัยเสียในเด็ก ทั้งการเอาแต่ใจ เรียกร้องความสนใจ และไม่รู้จักฟังคนรอบข้าง ได้อีกด้วย
พ่อแม่กลุ่มที่ 1 ให้เรียนรู้เทคนิคปล่อยลูกร้องไห้ ก่อนจะสอนให้ระงับอาการขี้แย และค่อยๆ หลับด้วยตัวเอง เริ่มจากรอให้ร้อง 2 นาที เพิ่มเป็น 5 นาที 10 นาที และเพิ่มไปเรื่อยๆ จนเด็กเข้าใจคอนเซ็ปต์ ขณะที่พ่อแม่กลุ่ม 2 กล่อมได้ทันทีที่ลูกร้องไห้
จากนั้นนำผลไปเปรียบเทียบกับแบบสอบ ถามทางพฤติกรรมเมื่อเด็กอายุครบ 6 ขวบ พบว่า การปล่อยให้เด็กร้องไห้สักพัก มีผลดีมากกว่าการโอ๋ในทันที เพราะเด็กเรียนรู้ที่จะสงบสติอารมณ์ ไม่ใช้การร้องไห้เป็นข้อต่อรองกับพ่อแม่ ที่สำคัญ ผู้ปกครอง โดยเฉพาะคุณแม่ มีภาวะเครียดหลังคลอดน้อยลงอย่าง เห็นได้ชัด แถมเทคนิคนี้ยังช่วยลดนิสัยเสียในเด็ก ทั้งการเอาแต่ใจ เรียกร้องความสนใจ และไม่รู้จักฟังคนรอบข้าง ได้อีกด้วย
คอลัมน์ เจ๊าะแจ๊ะวิทยาศาสตร์
ข่าวสด
No comments:
Post a Comment