จากที่ลูกยังเล็กอาจวางข้าวของเกลื่อนกลาด แต่ตอนนี้ลูกโตขึ้นเข้าโรงเรียนแล้ว คุณแม่ต้องให้ความสำคัญกับการสอนระเบียบวินัยให้ลูก หากลูกวัยนี้ยังถอดรองเท้าวางสะเปะสะปะ
ถอดเสื้อผ้ากองกับพื้น เล่นของเล่นแล้วไม่เก็บ คุณแม่อาจต้องหนักใจกับการสอนระเบียบวินัยลูกเมื่อลูกโตกว่านี้ ดังนั้นมาเริ่มสอนลูกเรื่องนี้กันอย่างจริงจังเถอะค่ะ
** หากเป็นกรณีลูกถอดเสื้อผ้าทิ้ง
ไม่เก็บลงตะกร้า เมื่อไปรับลูกที่โรงเรียน ก่อนจะถึงบ้านพูดคุยกับลูกก่อนว่าจะให้ลูกทำอย่างไรกับเสื้อผ้า ถ้าลูกทำได้ดีคุณแม่จะทำอย่างไรกับลูก หรือถ้าลูกทำไม่ได้คุณแม่จะทำอย่างไรกับลูก
โดยพูดคุยกันดีๆ ห้ามทะเลาะกับลูก และห้ามอารมณ์เสียหากลูกต่อรองหรือเถียง
เช่น เรามาสะสมดาวกันไหม
ลูกอยากฟังนิทานไหมหรือรางวัลอื่นๆ ไม่ต้องห่วงว่าจะเป็นการติดสินบน เพราะเมื่อลูกพฤติกรรมดีขึ้นและโตขึ้นเราจะค่อยๆ
ลดรางวัลลง
** พอมาถึงบ้านเมื่อลูกถอดเสื้อผ้าแล้ว คุณแม่ต้องกำกับให้ลูกทำจนได้
หากลูกไม่ยอมทำตามก็ต้องปฏิบัติตามข้อตกลงที่ได้คุยกันเอาไว้ แล้วไม่ต้องพาลไปถึงเรื่องอื่นๆ
มุ่งมั่นอยุ่เรื่องนี้เรื่องเดียวก่อน
** ปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ
และที่สำคัญทุกคนในครอบครัวควรปฏิบัติต่อเขาเหมือนกัน ไม่ใช่พ่อปฎิบัติอย่าง
แม่ปฏิบัติอย่าง วันไหนเก็บเองได้ ทำได้ดี หรือมีพฤติกรรมอื่นๆ
ที่ดีก็บอกให้ลูกรู้ ชมเขาว่าทำได้ดีแล้ว ส่วนพฤติกรรมอื่นๆ
ที่ยังไม่ได้เลือกขึ้นมาแก้ ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไปบ้าง ยกเว้น
พฤติกรรมทำร้ายตัวเอง ทำลายข้าวของ และทำร้ายคนอื่นที่คุณแม่ต้องหยุดทันที
** “หนักแน่น สม่ำเสมอ และอดทน” เพราะพฤติกรรมไม่เหมาะสมของลูกวัยขนาดนี้จะเปลี่ยนแปลงเป็นพฤติกรรมที่เหมาะสมได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับท่าทีและวิธีปฏิบัติของคุณพ่อคุณแม่และผู้ใหญ่รอบตัวเขา และผู้ใหญ่ที่บ้านต้องเป็นแบบอย่างที่ดี เช่น ทุกคนกลับถึงบ้านก็เก็บของเข้าที่ทางทุกคนและทุกครั้ง
** เมื่อแก้ไขพฤติกรรมทิ้งเสื้อผ้าหรือข้าวของเกลื่อนกลาดได้แล้ว ก็ค่อยๆ ขยับขยายไปสู่การแก้ไขพฤติกรรมอื่นๆ ต่อไปค่ะ
แหล่งที่มา http://www.enfababy.com
No comments:
Post a Comment