เด็กขี้อายเป็นปัญหาหนึ่งที่พบเห็นกันบ่อยในสังคม และคุณแม่มักจะไม่เข้าใจว่าทำไมลูกของตนจะต้องเป็นเด็กเช่นนี้
โดยมีพฤติกรรมคือ พูดเสียงเบา ชอบนั่งเงียบๆ เฉยๆ ชอบเก็บตัว มีเพื่อนน้อย มีท่าทีอึดอัด
หรือบางครั้งเหงื่อแตกเมื่อพูดคุยกับผู้ใหญ่ ไม่มีความคิดเห็นเป็นตัวของตัวเอง
ไม่กล้าตัดสินใจ หรือตัดสินใจลำบาก ไม่ชอบนำตัวเองไปผูกพันหรือสัมผัสกับความลำบากยุ่งยากใดๆ
และชอบนั่งข้างหลังของห้อง
สาเหตุที่ทำให้เจ้าหนูกลายเป็นเด็กขี้อาย
คือ
• เลียนแบบและซึมซับพฤติกรรมของบุคคลในครอบครัว
• คุณพ่อคุณแม่อาจเป็นคนที่สมบูรณ์แบบมากเกินไป และกดดันลูกจนขาดความมั่นใจ
• คุณพ่อคุณแม่เคร่งครัดและเข้มงวดมากเกินไป มักปฏิเสธคำขอร้องหรือคำพูดที่มีเหตุผลของลูก
• ได้รับการตำหนิ หรือถูกวิพากษ์วิจารณ์จากเครือญาติมากเกินไป
• ได้รับความเอาใจใส่ดูแลจากทางบ้านมากเกินไป
• มีความกลัวต่อความล้มเหลวและไม่เป็นคนพยายาม
• คุณพ่อคุณแม่อาจเป็นคนที่สมบูรณ์แบบมากเกินไป และกดดันลูกจนขาดความมั่นใจ
• คุณพ่อคุณแม่เคร่งครัดและเข้มงวดมากเกินไป มักปฏิเสธคำขอร้องหรือคำพูดที่มีเหตุผลของลูก
• ได้รับการตำหนิ หรือถูกวิพากษ์วิจารณ์จากเครือญาติมากเกินไป
• ได้รับความเอาใจใส่ดูแลจากทางบ้านมากเกินไป
• มีความกลัวต่อความล้มเหลวและไม่เป็นคนพยายาม
คุณแม่สามารถช่วยเจ้าหนูให้หายจากอาการขี้อายได้ ด้วยการหมั่นยกย่อง ชมเชย กระตุ้น ให้กำลังใจ พูดคุยกับลูกด้วยคำพูดที่ไพเราะเสมอๆ
รวมทั้งคุณแม่ควรใช้หรือมอบหมายให้เจ้าหนูมีความรับผิดชอบในงานบ้านตามความสามารถของเขา
และที่สำคัญควรหาโอกาสให้ลูกน้อยได้ทำงานร่วมกับผู้อื่นด้วยความสมัครใจโดยใช้คำพูดที่ให้กำลังใจจะดีกว่าใช้วิธีบังคับค่ะ
ด้วยวิธีการง่ายๆ เหล่านี้เจ้าหนูขี้อายของคุณแม่จะค่อยๆ
มีความมั่นใจในตัวเองเพิ่มมากขึ้น และอาการขี้อายจะค่อยๆ ลดลงได้ในที่สุดค่ะ
แหล่งที่มา
http://www.enfababy.com
ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
No comments:
Post a Comment